Λατινική ονομασία: Verbena officinalis

Αναφορές στη λουΐζα υπάρχουν ήδη στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούταν σαν αφιέρωμα στους Θεούς και στην Καινή Διαθήκη που χρησιμοποιήθηκε για να σταματήσει την αιμορραγία από τις πληγές του Ιησού Χριστού.

Παραδοσιακά χρησιμοποιείται σαν:

Διουρητικό και εφιδρωτικό που συμβάλλει στη μείωση της κατακράτησης υγρών από τον οργανισμό και κατά συνέπεια συμβάλλει στο αδυνάτισμα.

Συμβάλλει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του κρυολογήματος (πυρετός, βουλωμένη μύτη, ερεθισμένος λαιμός).

Καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος σε περιπτώσεις γαστρίτιδας και διάρροιας.

Ηρεμεί και ανακουφίζει από τον πονοκέφαλο και από πόνους των αυτιών (σαν κομπρέσα).

Πίνεται κατά προτίμηση με άδειο στομάχι το πρωί ή 3 ώρες μετά το γεύμα.

Για χρήση σαν κατάπλασμα εμποτίζουμε ένα καθαρό πανί και τοποθετούμε πάνω στην ερεθισμένη περιοχή.